طناب
طَناب به یک رشته دراز از الیاف تابیده به هم گفته می‌شود. به هم تابیدن الیاف به شکل طناب برای استحکام بخشیدن به رشتهٔ مورد نظر و استفاده در امور کششی و اتصالی صورت می‌گیرد. مواد معمول بکاررفته در درست کردن طناب‌ها عبارت‌اند از مو، پشم، نایلون، کتان، کنف، پلی‌پروپیلن، فولاد و غیره. گاه در صنعت و ترابری بجای طناب از کابل و زنجیر استفاده می‌شود. طناب‌های کنفی هنگامی که در آب قرار بگیرند استحکام بیشتری از خود نشان می‌دهند.
برای بستن طناب‌ها به هم یا به دیگر جایها از انواع و اقسام گره‌ها استفاده می‌شود. برای تغییر جهت نیروی کششی طناب‌ها از قرقره بهره می‌گیرند.
طناب دینامیک: این طناب با خاصیت کشی یا الاستیک خود، در اصل برای گرفتن شدت ضربه در اثر سقوط، در ورزش کوه نوردی به کار می رود.کمی شبیه طناب بانجی است
طناب استاتیک: خاصیت کشی آن خیلی کم است. معمولاً در جاهائی به کار می رود که خطر سقوط خیلی کم است. مثل پائین رفتن ازیک چاه در غار. نداشتن خاصیت کشی باعث کم شدن بازی طناب (یو یو)می شود. سفت بودن طناب های استاتیک به غارنوردان کمک می کند که با انرژی کمتر، سرعت بیشتر و به راحتی در غار حرکت کنند. خطر خراب شدن طناب استاتیک از طناب دینامیک اگر کمتر نباشد مساوی آن است. در سقوط ممکن است تارهای داخل طناب صدمه ببینند، که به راحتی قابل دیدن نیست و بسیار خطرناک است. طناب استاتیک ارزان تر از طناب دینامیک است
طناب های غارنوردی از جنس پلی یستر یا نایلون درست شده اند و سبک هستند. طناب هائی از جنس پلی پوروپیلین را نمی شود در غار استفاده کرد زیرا در دمای پائین شکسته وخرد می شوند. قطر طناب های مورد استفاده بین ۹ تا ۱۱ میلیمتر است. معمولی ترین طناب مورد استفاده در غار۹ میلیمتر است